مربای هویج یک کیلویی عادت های زشت و ناپسند را از خود دور کنید

مربای هویج یک کیلویی اغلب با میوه های پکتین و هویج بالاتر جفت می شود تا به درستی ببندد.

در مربای هویج تجاری پوست مرکبات اغلب برای افزایش سطح پکتین در مرباها با استفاده از میوه کم پکتین اضافه می شود.

شکر در مربای هویج به مقدار زیاد مورد نیاز است. از نظر طعم و مزه آن مهم است و همچنین به سفت شدن مربا کمک می کند.

در حالی که بسیاری از دستور العمل ها استفاده از همان مقدار شکر را به عنوان مربای هویج توصیه می کنند، علم متفاوت می گوید. شکر برای افزایش قابلیت ژل سازی پکتین مورد نیاز است.

آب را به سمت خود می کشد و با این کار از تشکیل زنجیره های جداگانه پکتین جلوگیری می کند.

شکر همچنین برای حفظ میوه در مربای هویج عمل می کند و آب را می کشد تا با آن بچسبد و مولکول های کمی آب برای حمایت از رشد میکروبی باقی می گذارد.

محتوای شکر نهایی باید کمی بیشتر از آنچه در اکثر دستور العمل ها توصیه می شود، معادل دو سوم مربای هویج باشد.

اسیدها آخرین ماده ضروری برای تهیه مربای هویج هستند. مانند پکتین ها، اینها نیز به طور طبیعی در میوه ها یافت می شوند.

معمولاً گروه های COOH در پکتین از تشکیل شبکه ژل زنجیره های پکتین به دلیل بارهای منفی مولکول ها (یونیزاسیون) جلوگیری می کنند که باعث دافعه می شود.

با تنظیم pH مخلوط، کمی اسیدی کردن آن (در محدوده 2.8-3.3)، از یونیزاسیون گروه های COOH جلوگیری می شود که به زنجیره های پکتین اجازه می دهد تا در شبکه تشکیل شوند.

در حالی که میوه ها حاوی منابع اسیدی مانند اسید سیتریک، اسید ماژیک و اسید تارتاریک هستند، معمولاً در سطوح کافی برای جلوگیری از یونیزه شدن گروه های COOH وجود ندارد.

بنابراین، اسیدیته اضافی معمولاً با افزودن منبع دیگری از اسید، معمولاً آب لیمو، فراهم می‌شود.

اگرچه می‌توان از اشکال دیگر نیز استفاده کرد. نکته کلیدی برای افزودن هر ماده اسیدی این است که مربای هویج به PH صحیح برسد.