ترخون خشک 1401 به طرز وحشتناکی در آشپزی آمریکایی مورد استفاده قرار نمی گیرد، که مایه شرمساری است زیرا طعم بسیار دوست داشتنی دارد که به خوبی با بسیاری از غذاها جفت می شود.
اگر در آشپزی خود زیاد از ترخون استفاده نمی کنید، امیدوارم ادامه مطلب را بخوانید و متقاعد شوید که آن را امتحان کنید.
دفعه بعد که در حال خرید هستید آن را بردارید، یا شاید فضای کمی برای آن در باغ گیاهی خود ایجاد کنید.
ترخون گیاهی است بومی سیبری اما در سراسر جهان رشد می کند. این یک سبزی ساق بلند با برگ های نوک تیز است که یکی از چهار گیاه مرغوب در آشپزی فرانسوی است.
3 نوع رایج وجود دارد:
- ترخون فرانسوی ~ این همان ترخونی است که با آن طبخ می کنیم.
- ترخون روسی ~ این یکی برای پخت و پز استفاده نمی شود.
- ترخون مکزیکی ~ ترخون واقعی نیست، اما طعمی مشابه دارد و به عنوان جایگزین استفاده می شود.
ترخون خشک دارای طعمی متمایز از بادیان یا شیرین بیان است که کمی از نعنا دارد.
اما اگر طرفدار شیرین بیان نیستید نگران نباشید، طعم آن لطیف است.
من متوجه شدم که فوراً بسیاری از غذاها را بالا می برد و به آنها طعم قاره ای می دهد. اگر تا به حال سس برنیز را روی استیک یا مارچوبه میل کرده اید، طعم آن را می دانید.
مانند بیشتر گیاهان، شما هم نسخه تازه و هم خشک شده آن را در سوپرمارکت خود پیدا خواهید کرد، اگرچه گاهی اوقات یافتن آن تازه در بازارهای کوچکتر و فروشگاه های مواد غذایی دشوار است.
آن را با گیاهان بسته بندی شده در بخش محصولات جستجو کنید. من به شدت توصیه می کنم از آن تازه استفاده کنید، این روشی است که من تقریبا همیشه از آن استفاده می کنم.
می توانید ترخون را در یک گلدان در آشپزخانه یا در باغ خود در مناطق 4 و گرمتر پرورش دهید.
این یک گیاه چند ساله تابستانی است که آفتاب کامل را دوست دارد. در نهالستان محلی خود به دنبال نهال بگردید و همچنین می توانید آنها را به صورت آنلاین خریداری کنید.
ساقه گیاه را در یک دست بگیرید و انگشتان خود را به سمت پایین ساقه بکشید، از بالا شروع کنید تا به آرامی برگها را جدا کنید.
برگها را می توان خرد کرد یا به طور کامل استفاده کرد، به سوپ ها، سس ها، سس ها و غیره اضافه کرد، درست مانند هر سبزی تازه.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.